Cała historia tego zaczyna się wraz z powstaniem państwa Tajwan w 1949 roku kiedy to siły komunistyczne Mao Zedonga wyparły z Chin kontynentalnych siły Kuomintangu dowodzone przez Czang Kaj-szeka .Zagrożenie idące z strony Chińskiej Republiki Ludowej zmusiło Tajwan do zwiększenia nacisku na rozwój sił powietrznych , piloci tego kraju byli najlepiej wyszkoleni pilotami w tym regionie świata o nalocie 700-800 godzin w powietrzu a od 1954 roku Tajwan otrzymał nowoczesne wtedy samoloty North American F-86 Sabre oraz samoloty Lockheed F-104 oraz F-5 Freedom Fighter . Niestety z drugą połową lat 70-tych Tajwan potrzebował nowych maszyn najlepiej F-16 Fighting Falcon lub Northrop F-20 Tigershark ale polityka zbliżenia Chin z USA promowana przez prezydenta Richarda Nixona dała embargo Tajwanowi na import broni z USA . Tajwan posiadał embargo z USA więc postanowił samodzielnie rozwinąć produkcję własnego samolotu a same embargo nie przeszkodziło firmą amerykańskim rozwinąć współprace z producentami z Tajwanu . Za cały program odpowiadała firma AIDC ( producent licencyjnych F-5 na Tajwanie ) która w 1982 roku wystartowała z programem Ying-Yong ( szybujący orzeł) dotyczący budowy płatowca w kooperacji z General Dynamics ( producent F-16 ) oraz program budowy silników nazwany Yun-Han ( człowiek z obłoków ) z kooperantem Garret AiResearch , oraz program budowy uzbrojenia i elektroniki i te oba programy z amerykańskimi partnerami . Przy projektowaniu samolotu brano pod uwagę potencjalnego przeciwnika chińskie samoloty J-7 i J-8 oraz projektowanego właśnie J-12 .28 maja 1989 roku nastąpił oblot pierwszego prototypu a następnie 3 następnych i po usunięciu występujących wad ( katastrofa jednego z prototypów ) od 1990 roku nastąpił montaż seryjny samolotu . Samolot na nazwę dostał nazwisko prezydenta Tajwanu Ching-Kuo , samolot ma budowę dwusilnikowego średniopłatu o konstrukcji metalowej do napędu służą 2 silniki ITEC Garrett/AIDAL TFE 1042-70 o ciągu 26,8kN każdy a z dopalaczami 42,08kN .Samolot posiada cyfrowy układ sterowania Fly-by-wire , oraz radar dopplerowski GD-53Golde Dragon i układ nawigacji bezwładnościowej Honeywell H 423 uzbrojenie samolotu stałe to 20mm działko M61 Vulcan ( sześciolufowe ) oraz podczepiane 2x TC1 Sky SwordI (pociski powietrze - powietrze) , 2xTC1 Sky Sword II (powietrz-powietrze ) , bomby kasetowe Wan Chien , oraz 3xHusiung Feng II ( pociski powietrze-woda ) . W czasie budowy samolotu powsały następujące wersje F-CK-1A pierwsza wersja , F-CK-1B pierwsza wersja dwumiejscowa , F-CK-1C modernizacja wersji jednomiejscowej ( oblot 4 pażdziernika 2006 roku ) , F-CK-1D modernizacja wersji dwumiejscowej ( oblot 14 marca 2007 roku ) .Tajwan miał w planach wyprodukować 256 sztuk ale wyprodukował 131 sztuk, gdy zmienił się prezydent USA zniesiono embargo i wyeksportowano F-16 a w czasie samego embarga skorzystała Francja eksportując na Tajwan Mirage 2000 . Opisałem ten Tajwański samolot gdyż ta konstrukcja nie jest w Polsce znana i oczywiście widać na niej ślady amerykańskiej ręki ( sylwetka przypominająca F-16 i F18 ) oraz miała wpływ na szybkość wprowadzenia konstrukcji do produkcji .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz